اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۸۱۲: بر ما ستم و خواری، ای طرفه پسر تا کی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر ما ستم و خواری، ای طرفه پسر تا کی؟ وندر پی وصلت ما پوینده بسر تا کی؟ بر ما ستمی کرده، خون دل ما خورده ما بر ستمت پرده میپوش و مدر، تا کی؟ امشب تو به زیبایی خود خانه بیارایی فردا که برون آیی رفتی و دگر تا کی؟ عنبر به دلاویزی بر دامن مه ریزی این بوالعجب انگیزی در دور قمر تا کی؟ ای بنده لبت را من، عاشق طلبت را من شیرین رطبت را من میبین و مخور تا کی؟ چون هست شبستانت، پر غلغل مستانت من بندهٔ دستانت، چون خاک بدر تا کی؟ پیوسته به صد زاری، چون اوحدی از خواری شبهای چنین تاری، با آه سحر تا کی؟ اوحدی مراغه ای