اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۷۸۵: روی در پرده و از پرده برون مینگری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روی در پرده و از پرده برون می نگری پرده بردار، که داریم سر پرده دری خلق بر ظاهر حسن تو سخنها گویند خود ندانند که از کوی تصور بدری هر کسی روی ترا بر حسب بینش خویش نسبتی کرده به چیزی و تو چیز دگری لاله خوانند ترا، آه! ز تاریک دلی سرو گویند ترا، وای! ز کوته نظری تو به نظاره و برجستن رویت جمعی متفرق شده در هر طرف از بی بصری عشق ارباب هوی وه! که چه ناخوش هوسست گلهٔ دیو دوان در پی یک مشت پری اوحدی را ز فراقت نفسی بیش نماند آه! اگر چارهٔ بیچارگی او نبری اوحدی مراغه ای