اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۷۴۰: با دگری بر غم من عقد وصال بستهای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
با دگری بر غم من عقد وصال بسته ای ورنه به روی من چرا در همه سال بسته ای؟ گرهوس شکار دل نیست ترا؟ ز بهر چه زلف چو دام خویش را دانهٔ خال بسته ای؟ آهوی چشم خویش را ز ابروی عنبرین سلب قوس سیه کشیده ای، طوق هلال بسته ای از دهن تو بوسه ای داشتم آرزو، ولی چون طلبم؟ که بر لبم جای سال بسته ای مرغ دل مرا، دگر، تا نکند هوای کس در قفس هوای خود کرده و بال بسته ای در هوس خیال تو خفتنم آرزو کند گر چه تو خواب چشم من خود به خیال بسته ای از پی آنکه اوحدی دست بدارد از رخت پردهٔ ناز و سرکشی پیش جمال بسته ای اوحدی مراغه ای