اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۷۳۹: یارب! تو دوش با که به شادی نشستهای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
یارب! تو دوش با که به شادی نشسته ای؟ کامروز بی غم از در ما باز جسته ای از روی عشوه بند قبا را گشاده باز وز راه شیوه طرف کله بر شکسته ای سیم از میان ببرده و در کیسه ریخته زر در کمر کشیده و بر کوه بسته ای امروز گو: شکفته مشو هیچ گل، که تو صد گلبن شکفته و صد لاله دسته ای گل نقل نیست باده بنه، کز دهان و لب یک خانه شهد و شکر و عناب و پسته ای برخیز و شمع را بنشان، یا بهل چنان تا شمع بیندت که چنین خوش نشسته ای گر دیگری ز حسرت او غصه میخورد ای اوحدی، تو باری ازین غصه راسته ای اوحدی مراغه ای