اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۷۲۲: ماییم و خراباتی پر بادهٔ جوشیده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ماییم و خراباتی پر بادهٔ جوشیده جز رند خراباتی آن باده ننوشیده رندان سر افرازش دستار گرو کرده خوبان طرب سازش رخسار نپوشیده رندان وی از سستی بر چرخ سبق برده خوبان وی از مستی در عربده کوشیده بی فتنه مقیمانش فعلی نپسندیده بی باده حریفانش قولی ننوشیده زان باده چو تر گردی، از صومعه برگردی وانگاه به سر گردی، ای زاهد خوشیده هر دل که توانسته این حال طلب کرده چون حال بدانسته دیگر نخروشیده تا اوحدی افتاده اندر پی این باده پستان سعادت را بگرفته و دوشیده اوحدی مراغه ای