اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۷۰۸: چیست آن شهریار در پرده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چیست آن شهریار در پرده؟ شور در شهر و یار در پرده هر زمان بار می دهد، لیکن نیست امکان بار درپرده پرده از روی برگرفت آن ماه همچنان روی کار در پرده همه گلها ازو شکفته و باز گل او غنچه وار در پرده پرده داری بدوستان دادست و آنگه آن پرده دار در پرده چیست این نقش گونه گون؟ ار نیست نقشبندی سوار در پرده از پس پرده جمله حیرانند کس ندارد گذار در پرده همه را رخ به خون دیده نگار نیست کس با نگار در پرده گر نخواهی که: گم شوی از خود نروی زینهار! در پرده رانی، این پرده را چو راست کنند نالهٔ زار زار در پرده از برون گر هزار بینی، نیست جز یکی زان هزار در پرده هم تویی پردهٔ بصیرت تو خویشتن را مدار در پرده پردهٔ خویش را بسوز و ببین دوست را آشکار در پرده مرو، ار پرده در میان بینی پرده بین را چکار در پرده؟ تو که چون شیر پرده پشمینی چون بگیری شکار در پرده؟ رفع این پرده یک نفس کارست مبر این روزگار در پرده اگر آن رخ جمال بنماید نهلد پود و تار در پرده پرده زان دیده ای، که هست ترا دیدهٔ اعتبار در پرده نظر جهل چون تواند دید یار در غار و غار در پرده؟ هر که او اختیار خود بگذاشت رفت بی اختیار در پرده گر درین پرده میروی، ایدل اوحدی را میار در پرده اوحدی مراغه ای