انوری ابیوردی
مقطعات
شماره ۴۳۴ - قطعهٔ زیر از حکیم شجاعی است که به انوری نوشته است: احرار روزگار و افاضل ترا رهی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای انوری تویی که به فضل و هنر سزند احرار روزگار و افاضل ترا رهی بودند در قدیم امیران و شاعران واکنون شدت مسلم بر شاعران شهی هستت خبر که هستم دور از تو ناتوان اشکم چو ناردانه و رخسار چون بهی مشغول بوده ای که نکردی عیادتم یا خود مرا محل عیادت نمی نهی نی نی ز ابلهی است مرا از تو این طمع خیزد چنین طمع به حقیقت ز ابلهی با رنج ناتوانی ای دوستان مرا دل گشت پر ز انده و از صبر شد تهی گوید طبیب بهتری امروز غم مخور اینک برفت علت و آغاز شد بهی غم این غمست و بس که ز من فوت می شود در بزم صدر عالم رسم سه شنبهی آن جنت نعیم اگر در جهان بود ممکن ظهور جنت ماوی، فتلک هی انوری ابیوردی