اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۶۹۵: روی زیبا نتوان داشت نهان پیوسته
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روی زیبا نتوان داشت نهان پیوسته خاصه رویت که به روحست و روان پیوسته زلف از دست بدادیم و ز دل خون بچکید گویی آن زلف رگی بود به جان پیوسته آبم از دیده روانست و خیال قد او همچو سرویست در آن آب روان پیوسته ابروان همچو کمان داری و مژگان چون تیر وز پی عربده تیرت به کمان پیوسته بار دیگر بگزند دل ما می کوشی ای به رغم دل ما در دگران پیوسته در شگرفان حرکاتیست که آتش خوانند در تو آن هست و دو صد فتنه به آن پیوسته اوحدی نام بر آورد به نیکو سخنی تا که نام تو شد او را به زبان پیوسته اوحدی مراغه ای