اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۶۹۰: چون همه ملک وجود خانهٔ شاهست و شاه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون همه ملک وجود خانهٔ شاهست و شاه راه چه جویی به غیر؟ بیش چه پویی به راه؟ ای که نچیدی گلش،، در گل خود کن نظر ای که ندیدی رخش، در دل خود کن نگاه تا تو به خود می روی، گر چه نه بد می روی بی تلفی نیست مال، بی کلفی نیست ماه رنگ دویی رنگ ماست ورنه ز نوری چراست؟ پیکر چینی سفید، هیکل زنگی سیاه وادی قدسست هین! رو بکن از پای کفش نادی عشقست هان! رو بنه از سر کلاه اوحدی، ار کار هست، بر در او بار هست در شو و حجت بگیر، بگرو و حاجت بخواه یار کمین ها کند، غارت دینها کند آنکه چنین ها کند، بر تو نگیرد گناه اوحدی مراغه ای