اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۶۸۹: ای ز چین و حلقهٔ زلف سیاه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای ز چین و حلقهٔ زلف سیاه بسته شادروان خوبی گرد ماه در سر زلف تو صد لیلی اسیر در زنخدان تو صد یوسف به چاه قاتلت چون سایه بر راه افگند آفتاب آنجا چه باشد؟ خاک راه کس گناهی بر تو نتواند نشاند خون خلقی گر بریزی بی گناه آه! کز شوق تومیسوزیم و نیست زهرهٔ آن کز غمت گوییم: آه! صبر میورزیم و غماز آب چشم عشق می پوشیم و رنگ رخ گواه عاقبت دودی بر وزن بر شود چند شاید داشت این آتش نگاه! بی تو در گور آنچنان گریم که اشک از سر خاکم برویاند گیاه اوحدی گر کشته شد عمر تو باد قتل درویشی چه باشد پیش شاه؟ اوحدی مراغه ای