اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۶۷۱: ای رشک گل تازه رخ چون سمن تو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای رشک گل تازه رخ چون سمن تو عرعر خجل از قد چو سرو چمن تو پای نفس اندر جگر نافه شکسته بوی شکن طرهٔ عنبر شکن تو آنها که به مویی بفروشند بهشتی مویی به جهانی بخرند از بدن تو دل تنگ شود غنچه و لب خشک و جگر خون از رشک شکر خندهٔ تنگ دهن تو بر عقد گهر طعنه زند گاه تبسم آن رستهٔ دندان جو در عدن تو بر پیرهن ار نقش کنی صورت نرگس بینا کندش بوی خوش پیرهن تو شد کاسته چون موی تن اوحدی، ارچه کاهیدن مویی نپسندد ز تن تو در حلق دل سوختهٔ شیفته خاطر زنجیر بلا گشته دو مشکین رسن تو اوحدی مراغه ای