اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۵۵۹: جای آن دارد که: من بر دیدها جایت کنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جای آن دارد که: من بر دیدها جایت کنم رایگان باشی اگر، جان در کف پایت کنم پسته حیران آید و شکر به تنگ آید ز شرم چون حدیث پستهٔ تنگ شکر خایت کنم گر چه شد فرسوده عقل من ز دست زلف تو آفرین بر دست زلف عقل فرسایت کنم بر دل و بر دیدهٔ من گر کنی حکم، ای پسر دیده را مزدور و دل را کارفرمایت کنم خویش را دیوانه سازم، تا بدین صحبت مگر خلق را در حلقهٔ زلف سمن سایت کنم رای رای تست، هر حکمی که می خواهی بکن چون مرا روی تو باید، خدمت رایت کنم اوحدی گر دل به دست چشم مستت داد، من جان فدای حسن روی عالم آرایت کنم اوحدی مراغه ای