اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۵۵۷: به آن سرم که: سر خود ز می چو مست کنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به آن سرم که: سر خود ز می چو مست کنم گذر به کوچهٔ آن ترک می پرست کنم به خیره سوختنم دست یافت دوست، مگر به چاره ساختن آن دوست را به دست کنم به گردن دلم از نو درافگند بندی از آن کمند چو آهنگ بازرست کنم دلم به دام بالها در اوفتد چون صید چو یاد صید که از دام من بجست کنم هوای قد بلندش مرا چو پست کند نوای گفتهٔ خود را بلند و پست کنم دلم به تیر غمش خسته گشت و می خواهم که جان خود هدف آن کمان و شست کنم گرم طلب کنی، ای اوحدی، ازان درجوی که من به خاک سر کوی او نشست کنم اوحدی مراغه ای