اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۴۹۳: اگر آن یار سیه چرده ببیند رخ زردم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر آن یار سیه چرده ببیند رخ زردم هم به نوعی که تواند بکند چارهٔ دردم پیش ازینم دل دیوانه بده جای گرو بود این زمان دل به یکی دادم و ترک همه کردم شرم دارم ز سگان درو سکان محلت بر سر کوچهٔ او روز و شب از بس که بگردم آ ستین گر چه به خون ریختنم باز نوردد تا اجل در نرسد دامن ازو در ننوردم خاک کوی توام، ای یار و پس از مرگ به زاری هم به کوی تو برد باد محبت همه گردم همه عالم به جمالت نگرانند وز غیرت من آشفته کنون با همه عالم به نبردم اوحدی را بر خود راه ده، ای فرد به خوبی تا تفاخر کند اندر همه آفاق که: فردم اوحدی مراغه ای