اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۴۱۱: اگر نوبهاری ببینیم باز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر نوبهاری ببینیم باز که بر سبزه زاری نشینیم باز به شادی بسی می بنوشیم خوش به مستی بسی گل بچینیم باز سر از پوست چون گل برون آوریم که چون غنچه در پوستینیم باز زمستان هجران به پایان بریم بهار وصالی ببینیم باز چو دیوانگان رخ به عشق آوریم پری چهره ای بر گزینیم باز بگو محتسب را که: بر نام ما قلم کش، که بی عقل و دینیم باز نبودست ما را ز عشقی گزیر برین بوده ایم و برینیم باز که آن بی قرین را خبر می برد؟ که با درد عشقت قرینیم باز بسی آفرین بر من و اوحدی که نیکو حدیث آفرینیم باز اوحدی مراغه ای