اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۴۱۰: ما در به روی خلق فرو بستهایم باز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما در به روی خلق فرو بسته ایم باز در شاهد خیال تو پیوسته ایم باز دل جوش می زند ز تمنای وصل تو ما را مبین که ساکن و آهسته ایم باز با هجر و درد و محنت و اندوه عشق تو یک اتفاق کرده و نگسسته ایم باز رنگ ریا و زنگ نفاق و نشان کبر از خود به خون دیده فرو شسته ایم باز ای سنگدل، که تیغ جفا بر کشیده ای رو مرهمی بساز که دل خسته ایم باز گفتی: به راستی دلت از ما شکسته شد خود کی درست بود؟ که بشکسته ایم باز ما را تویی ر هر دو جهان و بیاد تو چون اوحدی ز هر دو جهان رسته ایم باز اوحدی مراغه ای