اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۳۸۶: از باده در فصل خزان افتان و خیزان نیکتر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
از باده در فصل خزان افتان و خیزان نیک تر ور یار دلداری دهد خود چون بود زان نیک تر؟ شد باغ پرینگی دگر، هر برگی از رنگی دگر در زیرش آونگی دگر از لعل و مرجان نیک تر صرصر غبار انگیخته، در شاخسار آویخته بر ما نثاری ریخته، از صد زرافشان نیک تر شاخ رزان،در گشت رز، پوشیده رنگارنگ خز هر گوشه شادروانی از تخت سلیمان نیک تر بر شاخساران سور بین، و آن سیبها چون نور بین سیبی به چشم دور بین، از روی جانان نیک تر فصلی چنین، می خواه، می، برکش نوای چنگ ونی ور گم توانی کرد پی، گم کن، که پنهان نیک تر بی اوحدی مستی مکن، با نیستان هستی مکن چندین سبک دستی مکن، ای وصلت از جان نیک تر اوحدی مراغه ای