اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۳۸۳: مگذر، ای ساربان، ز منزل یار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مگذر، ای ساربان، ز منزل یار تا دمی در غمش بگریم زار از برای کدام روز بود؟ اشک خونین و دیدهٔ خونبار گر قیامت کنیم، شاید، از آنک با قیامت فتادمان دیدار پار با دوست بوده ایم این جا آه ازین پیش دوست بودن پار! ساقی، از جام باده ای داری به چنین فرصتی بیا و بیار مطرب، ار مانعی و عذری نیست نفسی وقت عاشقان خوش دار غزلی ز اوحدی گرت یادست بر منش خوان به یاد آن دلدار اوحدی مراغه ای