اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۳۷۷: ای مردم کور، این چه بهارست ببینید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای مردم کور، این چه بهارست ببینید گلبن نه و گلهاش ببارست ببینید فردا همه یک رنگ شود طالب و مطلوب امروز یکی را که هزارست ببینید آن ماه که دل می برد از ما رخ و زلفش بر منظرهٔ لیل و نهارست ببینید ماییم به بار آمده در گلشن هستی یا اوست که بر صفهٔ بارست؟ ببینید بر گرد زمین این چه سپاهست؟ بجویید در گرد زمان آن چه سوارست؟ ببینید ما میوهٔ شیرین درخت دو جهانیم باز این چه درخت و چه بهارست؟ ببینید بس نسخه گرفتند ز هر شیوه و هر شکل این نسخه که از صورت یارست ببینید درجیست برو غیب نگارنده طلسمات این خود چه طلسم و چه نگارست؟ ببینید این طرز که از کارگه کون در آمد هم اول و هم آخر کارست ببینید بر دامن هستی شما هست غباری هستی چه بود؟ وین چه غبارست؟ ببینید بعد از شب تار آمدن روز توان دید این روز که اندر شب تارست ببینید گر چشم خدایی بگشایید هم این جا هم محشر و هم روز شمارست، ببینید شرح سخن اوحدی آسان نتوان گفت شعرش بهلید، این چه شعارست؟ ببینید اوحدی مراغه ای