اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۳۶۸: مرا کجا سر زلفت به زیر چنگ آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرا کجا سر زلفت به زیر چنگ آید؟ که خاک پای ترا از سپهر ننگ آید بکن ز جور و جفا هر چه ممکنست امروز که هر چه صورت زیبا کند بینگ آید به زور بازوی مردی برون نشاید برد بر آستان تو دستی که زیر سنگ آید اگر چه شد ز روانی چو آب گفتهٔ ما ز وصف قد تو چون بگذریم تنگ آید چو میل سوی تو کردم به دوستی، دل گفت: مکن، که جامهٔ این کار بر تو ننگ آید ز رنگ ناخنت، ای ماه چهره،می نالم به ناله ای، که چنان نالها ز چنگ آید به صبغ مهر تو چون اوحدی دگر باره در افکنیم شبی خرقه تا چه رنگ آید؟ اوحدی مراغه ای