اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۳۴۵: ای کون و مکان از تو، اندر چه مکانی خود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای کون و مکان از تو، اندر چه مکانی خود؟ مثل تو نمی یابم، آخر به چه مانی خود؟ هر کس که تو می بینی حالی بتو می گوید: من هیچ نمی گویم، دانم که تو دانی خود چون ز آتش آن شادی رنگیم نیفزودی زین دود که بر کردی رنگی برسانی خود من فاش همی دیدم روی تو ز هر رویی اکنون چو نظر کردم از دیده نهانی خود کس را چو نمی خواهی کاگه شود از حالت خواهی که نماند کس، تا شاد بمانی خود همراه شوی با ما و آنگاه چو کار افتاد در غم بهلی مار را، تنها بدوانی خود چون اوحدی از بیشی عذر تو همی خواهد دانم که بهر جرمش از پیش نرانی خود اوحدی مراغه ای