اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۳۱۰: دلدار دل ببرد و زما پرده میکند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلدار دل ببرد و زما پرده می کند ما را ز هجر خویشتن آزرده می کند دل برد و جان اگر ببرد نیز ظلم نیست شاهست و حکم بر خدم و برده می کند ما را ز هجر خویش بده گونه مرده کرد اکنون عتاب و عربده ده مرده می کند یکتایی دلم ز جفا هر دمی دو تا آن طرهٔ دراز دو تا کرده می کند طفلان دیدگان مرا دایهٔ غمش از خون دل برای چه پرورده می کند؟ چشمش ز پیش زلف سیه دل نمی رود وین نازنیست خود که پس پرده می کند گلگون اشک دیده ز درد فراق او بر روی اوحدی گذر آزرده می کند اوحدی مراغه ای