اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۲۹۳: تو آفتابی و خلقت چو سایه بر اثرند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تو آفتابی و خلقت چو سایه بر اثرند کز آستان تو چون سایه در نمی گذرند چو تیر غمزه زنی بر برابرند آماج چو تیغ فتنه کشی در مقابلش سپرند غم تو قوت دل خویش ساختند چنان که گردمی نبود خون خویشتن بخورند هزار قافله سر گشته شد ز هر جانب بدان امید که راهی به جانب تو برند به بوی آنکه ببینند سایهٔ تو ز دور چو سایه کوی به کوی و چو باد در بدرند چو دامن تو نیاید به دست درمان چیست به غیر از آنکه گریبان خویشتن بدرند اگر تو قصد دل اوحدی کنی دل چیست؟ سزد که جان بفروشند و چون تویی بخرند اوحدی مراغه ای