اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۲۹۲: دوشم از کوی مغان دست به دست آوردند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوشم از کوی مغان دست به دست آوردند از خرابات سوی صومعه مست آوردند هیچ می خواره ندارد طمع حور و بهشت این بشارت به من باده پرست آوردند ساقیانش، ز می عشق چو گردیدم مست به می دیگرم از نیست به هست آوردند زلف و خال و خط خوبان همه رنجست، آنها از کجا این همه تشویش به دست آوردند؟ این شگرفان که نگنجند در آفاق از حسن در چنین سینهٔ تنگ از چه نشست آوردند؟ قلب سالوس و ریا را نشکستند درست مگر این قوم که در زلف شکست آوردند اوحدی را چو ازین دایره دیدند برون زود در حلقهٔ آن زلف چو شست آوردند اوحدی مراغه ای