اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۲۸۹: دشمنان گویی دگر در کار ما کوشیدهاند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دشمنان گویی دگر در کار ما کوشیده اند کان پری رخ را چنین از چشم ما پوشیده اند زاهدان از چشم تو ما را ملامت می کنند جرعه ای در کار ایشان کن، که بس خوشیده اند نیک خواها، عاشقان را وصف مستوری مکن کین حریفان پند نیکوه خواه ننیوشیده اند نیست ما را هیچ عیب از عشق بازی، کندرین ما همی کوشیم و پیش از ما همی کوشیده اند رند را با زاهد خشک ار نمی آید چه شد؟ این جماعت خود نگویی: کی به هم جوشیده اند؟ اهل تقوی را زدرد ما نخواهد شد خبر کین چنین دردی که ما داریم کم نوشیده اند اوحدی، از جور آن مهربانت ناله چیست؟ مهربانان زخمها خوردند و نخروشیده اند اوحدی مراغه ای