اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۲۸۷: اول فطرت که نقش صورت چین بستهاند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اول فطرت که نقش صورت چین بسته اند مهر رویت در میان جان شیرین بسته اند زان نمکدان لب شیرین شورانگیز تو دانهٔ خال سیه بر قرص سیمین بسته اند تا کسی از باغ حسنت شاخ سنبل نشکند زنگیان زلف تو بر ماه پرچین بسته اند جز به چشم ترک مستت خون مردم کس نریخت تا بنای کفر را در چین و ماچین بسته اند عندلیبان چمن را تا کند زار و نزار چاوشان چشم مستت بر گل آذین بسته اند بر امید خواب مستی دوش بر طرف چمن بلبلان بوستان از غنچه بالین بسته اند تا نقاب از آفتاب طلعتت بر داشتند اوحدی را خواب خوش از چشم غمگین بسته اند اوحدی مراغه ای