اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۲۴۶: آن کس که دلیش بوده باشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آن کس که دلیش بوده باشد و آن دل صنمی ربوده باشد آن ساده چه داند این حکایت؟ کو را ستمی نسوده باشد دود دل ما کسی ببیند کش آینهٔ زدوده باشد ای مدعی، از نکوهش ما بگذر تو، که ناستوده باشد آن روز بیا و دیده دربند کو پرده ز رخ گشوده باشد آن یار که در وفاش تا روز بیدارم و او غنوده باشد گفتی: سرفتنه ایش بودست جز کشتن ما چه بوده باشد؟ قاصد، که ببرد نامهٔ من چون نامه بدو نموده باشد؟ دانم که: به وصف من رقیبش عیبی دو سه در ربوده باشد گو: قصهٔ دوستان خود دوست از بدگویان شنوده باشد تا گندم اوحدی رسیدن دشمن چو خورد دروده باشد اوحدی مراغه ای