اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۲۱۴: چو میل او کنم، از من به عشوه بگریزد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو میل او کنم، از من به عشوه بگریزد دگر چو روی به پیچم به من در آویزد اگر برابرش آیم به خشم برگردد وگر برش بنشینم به طیره برخیزد به رغم من برود هر زمان، که در نظرم کسی بجوید و با مهر او در آمیزد شبی که بر سر کویش گذر کنم چون باد رقیب او ز جفا خاک بر سرم بیزد و گر به چشم نیازش نگه کنم روزی به خشم درشود و فتنه ای برانگیزد در آتشم من و جز دیده کس نمی بینم که بی مضایقه آبی بر آتشم ریزد نه کار ماست چنین دوستی، ولی چه کنم؟ که اوحدی ز چنین کارها نپرهیزد اوحدی مراغه ای