اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۲۰۴: هر کس که در محبت او دم برآورد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر کس که در محبت او دم برآورد پای دل از کمند بلاکم برآورد خون جگر به حلق رسیدست وز هره نه دل را، که پیش عارض او دم برآورد دل در جهان به حلقه ربایی علم شود گر سر در آن دو زلف چو پرچم بر آورد گر دود زلف از آتش رویش جدا شود آتش ز خلق و دود ز عالم بر آورد جان و دل مرا، که به هم انس یافتند هجرت، بسی نماند، که از هم برآورد بعد از وفات بر سر خاکم چو بگذرد خاک لحد ز گریهٔ من غم برآورد روزی که زد ز نقطهٔ خالش دم اوحدی گفتم که: سر به دایرهٔ نم بر آورد اوحدی مراغه ای