اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۱۷۳: چون بگذری دلم به تپیدن در اوفتد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون بگذری دلم به تپیدن در اوفتد دستم ز غم به جامه دریدن در اوفتد گر پرتوی ز روی تو افتد بر آسمان ماهش چو مشتری به خریدن در اوفتد ور قامتت به باغ درآید، ز شرم او حالی به قد سرو خمیدن در اوفتد پرواز مرغ جان نبود جز به کوی تو روزی که اتفاق پریدن در اوفتد جان کمترین نثار تو باشد ز دست ما آن ساعتی که فرصت دیدن در اوفتد دانم که: بر حکایت من رحمت آوری وقتی گرت مجال شنیدن در اوفتد خلوت نشین خیال تو گر در دل آورد چون اوحدی به کوچه دویدن در اوفتد اوحدی مراغه ای