اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۱۶۷: ای شب تیره فرع گیسیویت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای شب تیره فرع گیسیویت اصل کفر از سیاهی مویت مه ز دیوان مهر خواسته نور وجه آن گشته روشن از رویت بی سخن دم ببسته طوطی را شیوهٔ شکر سخن گویت مشک را در فکنده خون به جگر نکهت زلف عنبرین بویت خورده چوگان طعنه سیب بهشت از زنخدان گرد چون گویت از طراوت بیتر زده ماه نو را کمان ابرویت اوحدی را ز زلف بشکسته تیزی چشم و تندی خویت اوحدی مراغه ای