اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۱۶۵: ای طیرهٔ شب طرهٔ خورشید پناهت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای طیرهٔ شب طرهٔ خورشید پناهت آرایش عالم رخ رنگین چو ماهت تاب دل ناهید ز باد خم زلفت آ ب رخ خورشید ز خاک سر راهت دیباچهٔ خوبی ورق روی منیرت عنوان شگرفی رقم خط سیاهت بر رشتهٔ پروین زده صد سوزن طعنه تابیدن عکس گهر از بند کلاهت از خاک فزون گشته سیاه تو، ولیکن آتش زده سودای تو بر قلب سپاهت فردا به قیامت گر ازین گونه برآیی ایزد، نه همانا، که بپرسد ز گناهت نزدیک شود با فلک از روی بلندی روزی که کند اوحدی از دور نگاهت اوحدی مراغه ای