اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۱۴۰: تا لعل باده رنگ تو شکرفروش گشت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا لعل باده رنگ تو شکرفروش گشت باور مکن که: هیچ دلی گرد هوش گشت برخاستی که: زهر جدایی دهی بما بنشین، که آن به یاد تو خوردیم و نوش گشت دل خود تمام سوخته شد، جان خسته بود او نیز هم به آتش دل نیم جوش گشت دیشب در اشتیاق تو، ای آفتاب رخ از غلغلم رواق فلک پر خروش گشت از آب دیده راز دلم خواست فاش شد شب تیره بود، ظلمت او پرده پوش گشت در آرزوی آنکه حدیث تو بشنود چشمی، که بی تو گریه همی کرد، گوش گشت گر اوحدی به هوش نیاید، عجب مدار بلبل چو گل بدید نخواهد خموش گشت اوحدی مراغه ای