اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۱۳۵: در خرابات عاشقان کوییست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در خرابات عاشقان کوییست وندرو خانهٔ پریروییست طوق داران چشم آن ماهند هر کجا بسته طاق ابروییست به نفس چون نسیم جان بخشد هر کرا از نسیم او بوییست ورقی باز کردم از سخنش زیر هر توی آن سخن توییست من ازو دور و او به من نزدیک پرده اندر میان من و اوییست سوی او راهبر ندانم شد تا مرا رخ به سایه و موییست اوحدی، با کسی مگوی دگر نام آن بت، که نازکش خوییست اوحدی مراغه ای