اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۱۳۴: عشرت خلوت و دیدار عزیزان شاهیست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عشرت خلوت و دیدار عزیزان شاهیست وین نداند، مگر آن دل که درو آگاهیست آن شناسد که: چه بر یوسف مسکین آمد از غم روی زلیخا؟ که چو یوسف چاهیست دست کوته مکن از باده و باقی مگذار چیزی از عشق، که در روز بقا کوتاهیست دلم از هر دو جهان روی تو می خواهد و این چون ببینی تو، هم از غایت نیکو خواهیست تا تو آهو بره را سر به کمند آوردیم پیش ما شیر فلک را هوس روباهیست مطرب، امشب همه آوازهٔ خرگاهی زن اندرین خیمه، که معشوقهٔ ما خرگاهیست فتنهٔ روی خود، ای ماه و دل سوختگان ز اوحدی پرس، که در شست تو همچون ماهیست اوحدی مراغه ای