اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۱۲۶: ای مدعی، دلت گر ازین باده مست نیست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای مدعی، دلت گر ازین باده مست نیست در عیب ما مرو، که ترا حق به دست نیست بگشای دست و جان و دلت را بیه اد دوست ایثار کن روان، که درین راه پست نیست با محتسب بگوی که: از قاضیان شهر رو، عذر ما بخواه، که او نیز مست نیست تا صوفیان به بادهٔ صافی رسیده اند در خانقاه جز دو سه دردی پرست نیست من عاشقم، مرا به ملامت خجل مکن کز عشق، تا اجل نرسد، بازرست نیست در مهر او چو ذره هوا گیر شو بلند کین ره به پای سایه نشینان پست نیست هر کس که نیست گشت به هستی رسید زود وآنکس که او گمان برد آنجا که هست نیست یک ذره نیست در دل مجروح اوحدی کز ضرب تیر عشق برو صد شکست نیست اوحدی مراغه ای