اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۱۲۴: ز ما بودی، جدا بودن روا نیست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ز ما بودی، جدا بودن روا نیست یکی گفتی، دویی کردن سزا نیست وجود خود ز ما خالی مپندار که نقش از نقشبند خود جدا نیست سرایی ساختی اندر دماغت که غیر ار خواجه چیزی در سرا نیست بنه تن بر هلاک، از خویش بینی که درد خویش بینی را دوا نیست چو خودرایان به خود جستی تو، مارا غلط کردی که: بی ما رهنما نیست کسی کو از هوای خویش بگذشت مبر نامش، که مرغ این هوا نیست اگر زان بی نشان جویی نشانی به جایی بایدت رفتن که جا نیست درین بستان ز بهر سایهٔ سرو طلب کن سدره ای، کش منتها نیست مبین، ای اوحدی، غیر از خدا هیچ که چون واقف شوی غیر از خدا نیست اوحدی مراغه ای