اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۱۰۵: روی تو، که قبلهٔ جهانست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روی تو، که قبلهٔ جهانست از دیدهٔ من چرا نهانست؟ جایی به جز از درت ندارم گر درنگری، بجای آنست در دل زده ای تو آتش عشق وین آه، که می زنم، دخانست دل یاد تو در ضمیر دارد آن نیست که بر سر زبانست این سر، که به عاشقی سبک شد بی روی تو بر تنم گرانست وصل تو بدین ودل خریدم گر سود کنیم و گر زیانست یک بوسه اگر به جان فروشی منت می نه، که رایگانست با من تن لاغر و دل تنگ از عشق تو کمترین نشانست مار را ز غم تو اوحدی وار جان بر کف و خرقه در میانست اوحدی مراغه ای