اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۹۸: ترک گندم گون من هر دم به جنگی دیگرست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترک گندم گون من هر دم به جنگی دیگرست روی او را هر زمان حسنی و رنگی دیگرست تنگهای شکر مصری بسی دیدیم، لیک شکر شیرین دهان او ز تنگی دیگرست از میان دلبران شنگ و گل رویان شوخ یار ما را می رسد، شوخی و شنگی دیگرست بیدلان خسته را زان زلفهای چون رسن هر زمان در گردن دل پالهنگی دیگرست بی وفا خواند مرا خود پیش ازین در عشق او نام من بد گشته بود، این نیز ننگی دیگرست چون بگویم: صلح کن، گوید: بگیرم در کنار راستی صلحی چنین بنیاد جنگی دیگرست ای نصیحت گو،دمی چنگ از گریبانم بدار کین زمانم دامن خاطر به چنگی دیگرست از کمان ابروی آن تیر بالا هر نفس اوحدی را در دل مسکین خدنگی دیگرست پیش ازین سنگی ز راه خویش اگر بر می گرفت این زمان نتوان، که دستش زیر سنگی دیگرست اوحدی مراغه ای