اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۹۱: لاله افیون در شراب انداختست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
لاله افیون در شراب انداختست نرگس و گل را خراب انداختست از ریاحین چرخ در ناف زمین نافهای مشک ناب انداختست نغمهٔ شیرین مرغان سحر شور در مستان خواب انداختست عندلیب از عشق گل در بوستان نالهٔ چنگ و رباب انداختست شرم بادا لاله را! تا از چه روی پیش ترک من نقاب انداختست؟ بر سر خوان غمش در هر طرف از دل بریان کباب انداختست ترک من تیری نیندازد خطا خود چه گفتم؟ کی صواب انداختست؟ سرو مرد قامت او نیست، لیک خر بسی خر در خلاب انداختست عشقبازان در بهشتند،اوحدی زهد ما را در عذاب انداختست زود پوسد جامهٔ پرهیز ما کین قصب بر ماهتاب انداختست اوحدی مراغه ای