اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۸۱: پیراهن ار ز یاسمن و گل کند رواست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پیراهن ار ز یاسمن و گل کند رواست آن سرو لاله چهره، که در غنچهٔ قباست خلقی، چو طرف، بر کمرش بسته اند دل وین دولت از میانه ببینیم تا کراست؟ کرد از هوای خویش دلم گرم ذره وار آن آفتاب روی، که بر بام این سراست بر خاک پای او چه غم؟ ار صد هزار پی آب رخم بریخت، که خون منش بهاست چشمش چه ساحریست؟ که شرطی ز دشمنی با من رها نکرد و همان دوستی بجاست با من، دلا، گر سخن آن دهان مگوی من بر شنیده ام سخن او، دهان کجاست؟ در جان اوحدی اگر او ناوکی نخست چندین فغان و ناله و فریادش از چه خاست؟ اوحدی مراغه ای