اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۶۶: ترک عجمی کاکل ترکانه برانداخت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ترک عجمی کاکل ترکانه برانداخت از خانه برون آمد و صد خانه برانداخت در حلق دل شیفته شد حلقه به شوخی هر موی که زلفش ز سرشانه برانداخت آه از جگر صورت دیوار برآمد چون عکس رخ خویش به کاشانه برانداخت شوق لب چون جام عقیقش ز لطافت خون از دهن ساغر و پیمانه برانداخت فریاد! که چشمم ز فراق لب لعلش مانندهٔ دریا در و دردانه برانداخت دردا! که: فراق رخ آن ترک پریوش بنیاد من عاشق دیوانه بر انداخت گر یاد کند زاوحدی آن ماه عجب نیست خورشید بسی سایه به ویرانه برانداخت اوحدی مراغه ای