اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۶۴: بگذاشتهام، تا چه کند نرگس مستت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بگذاشته ام، تا چه کند نرگس مستت؟ با یار پسندیده که پیمان نواستت رای دو دلی کردن و آهنگ جدایی گفتی که: ندارم من و می بینم و هستت پیوند تو افزون شو و بسیار بگفتند: عهدش بشکن زود، که پیمان بشکستت تا جان ندهم جای جراحت ننماید تیری که کنون بر دلم افتاد ز دستت از دست برفتم من و بر دست نه ای تو دیگر چه کنم، گر ندرم جامه ز دستت؟ بی یاد تو هرگز ننشینیم بر کس هر چند بر خویش ندیدیم نشستت بس دام که در راه تو آهو بره کردند در دام نرفتی و کس از دام نرستت گر بر سر ما تیغ زنی روی نپیچیم آن سست وفا بود که از دام بجستت ای اوحدی، از عشق ندیدم که گشودی تا سحر که بود این که چنین دیده ببستت؟ اوحدی مراغه ای