اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۶۱: اشک ما آبیست روشن در هوات
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اشک ما آبیست روشن در هوات خود به چشم اندر نیامد اشک مات در طوافت سعی خواهم کرد از آنک سعی ها کردست گردون در صفات خون من ریزی و دل گیری نوا بینوایی به دلم را از نوات ای خط سبزت برات خون من کم نویس آن خط که مردیم از برات دی دوایی می نبشتی از قلم حال من نشنید و دل خون شد دوات ای به زلف و خال چون لیل دجا در دل و جانم غم لیلی دوجات نزد ترکان ما ترا قدر ار چه نیست نزد ما، ای ترک، یک دم باش مات دل بلات ار بت پرستان میدهند بت پرستم من، که دادم دل بلات گر نجات از عشق جویی، اوحدی پیش او هم، نه رهت باشد، نه جات اوحدی مراغه ای