اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۵۰: نوبهارست و دل پر هوس و بادهٔ ناب
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نوبهارست و دل پر هوس و بادهٔ ناب حبذا روی نگار و لب کشت و سر آب صبح برخیز و بر گل به صبوحی بنشین چون به آواز خوش مرغ درآیی از خواب عیش نیکوست کسی را که تواند کردن ای توانای خردمند، چه داری؟ دریاب اگر آن زلف تو در بردن عقل از همه روی وی لب تو در غارت دین از همه باب کافران روی به محراب نکردند، ولی بکنند ار خم ابروی تو باشد محراب اوحدی پیش تو صد نامه فرستاد از شوق که نه آثار وفا دید و نه ایثار جواب اوحدی مراغه ای