اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۴۴: حلوای نباتست لبت، پسته دهانا
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
حلوای نباتست لبت، پسته دهانا در باغ گلی نیست به رخسار تو مانا زیر لبت ازوسمه نقطهاست، چه روشن؟ گرد رخت از مشک زقمهاست چه خوانا؟ گفتم: نتوانی دل شهری بربودن نی، چون نتوانی، که شگرفی و توانا؟ بس گوشه نشینی که ز هجر تو بنالد این ناله به گوشت نرسیدست همانا مردم نه عجب صورت عشقم که بدانند بی عشق نشستن عجب از مردم دانا هر لحظه زبان فاش کند سر دل من پیوسته ز دست تو برنجیم، زبانا دلسوختهٔ عشق تو گردید به صد جان غافل مشو از اوحدی سوخته، جانا اوحدی مراغه ای