اوحدی مراغه ای
غزلیات
غزل شماره ۱۹: ای زیر زلف عنبرین پوشیده مشکین خال را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای زیر زلف عنبرین پوشیده مشکین خال را فرخنده باشد دم بدم روی تو دیدن فال را باری گر از درد تو من زاری کنم، عذرم بنه چون بار مستولی شود مسکین کند حمال را روزی همی باید مرا، مانند ماهی، تا درآن پیش تو تقریری دهم شرح شب چون سال را شاگرد عشقم، گر سخن گویم درین معنی سزد چون عشق استادی کند، در گفتن آرد لال را در بازجست سر ما چندین مکوش، ای مدعی گر حالتی داری چون من، تا با تو گویم حال را گر صرف مالی می کنی در پای او منت منه جایی که باشد جان فدا، قدری ندارد مال را دل چو ببندم در رخش سر چون کشم؟ کان بی وفا دام دل من ساختست آن زلف همچون دال را نشگفت اگر بال دلم، بشکست ازین سودا، که من مرغی نمی دانم که او این جا نریزد بال را با او چو گفتم درد دل، گفت: اوحدی، این شیوه تو بسیار می دانی، ولی حدیست قیل و قال را اوحدی مراغه ای