امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۹۶۴: ای گل، دهن تنگت صد تنگ شکر چیزی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای گل، دهن تنگت صد تنگ شکر چیزی گل با تو نمی ماند در حسن مگر چیزی ما را به تماشایی مهمان رخ خود کن چون سبزه برآوردی گرد گل تر چیزی دودی که ز آه من بر ماه زدی هر شب در روی چو ماه تو هم کرد اثر چیزی تا باز کرا سوزد این جادوی تو آخر خط تو دمید اینک بالای شکر چیزی تا باغ رخت دیدم، گل باد به چشم من کی از گل و بستانی آرم به نظر چیزی گفتی که کمر بندم در ریختن خونت باری ز پی بستن داری به کمر چیزی گویم غم و دردم بین، گویی که بتر خواهم بسم الله اگر خواهی زین هر دو بتر چیزی زان غم که فرستادی کرده دل خسرو خوش جان منتظرست اینک، گر هست دگر چیزی امیر خسرو دهلوی