امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۹۵۴: ساقی بیا که موسم عیش است و میم و نی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ساقی بیا که موسم عیش است و میم و نی می ده که لاله گون شده از باده ری و خی رخ بر فروز و زلف مسلسل گره بزن تا بشکند جمال تو بازار میم و هی مه را به روی خوب تو نسبت کجا رسد ای رویت آفتاب و لبت شین و کاف و ری شکر شد از خجالت لعل تو آب وار بر شین و کاف و ری چو کشیدی تو خی و طی خط معنبر تو چو دور قمر گرفت کردند عاشقان تو تر ری و دال و می روح مجسمی تو نه عقل مصوری ای روح عقل مثل تو نادیده بی و تی بتگر چو دید پیش رخ و قامت تو کرد از شرم کارخانه صد ساله طی و بی طی کن حدیث دور زمان، جام می بیار تا باغ روح را دهم آبی ز میم و یی می خور، مخور غم دل و دین، خسروا، دگر بگشا به مدح خسرو آفاق لام و بی لب بر لب نگار نه ار دست می دهد خالی قدح مدار ز باده و میم و یی امیر خسرو دهلوی