امیر خسرو دهلوی
غزلیات
شمارهٔ ۱۹۴۱: پسرا و نازنینا، به کرشمه گاه گاهی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پسرا و نازنینا، به کرشمه گاه گاهی اگر اتفاقت افتد، به فتادگان نگاهی! ز غمت کجا گریزم که جهان گرفت حسنت ز تو هم به تست، یارا، اگرم بود پناهی شرف هلاک مابین، به دو بوسه جان نو ده که گر این امید باشد، بزییم چندگاهی چو فغان کنم به کویت، ز علی اللهم چه رنجی؟ در شه تهی نباشد ز نفیر دادخواهی نکنی تو راه کوته بر ما و هر زمانی به فنا رهم نماید اجل و دراز راهی! به امید با تو ما را چو نرفت پیش کاری پس از این چو نامرادان من و گوشه ای و آهی چه دراز بود امشب که خیال بر سر آمد بدمید صبح، لیکن چو به سر رسید ماهی به یکی ز همنشینان سخن تو دوش گفتم که تو دیده ای فلان راچو به سر سیه کلاهی به جواب گفت خسرو تو کجا رسی به وصفش نظری ز دور می کن به جمال پادشاهی امیر خسرو دهلوی